‘Over leven na Corona’. Onder die titel verzorgde Human op 3 mei een debat onder leiding van Coen Verbraak over de economische en maatschappelijke kosten van de bestrijding van het coronavirus. In dit debat worden veel zinnige zaken benoemd. Een kleine samenvatting hieronder maar als je tijd hebt, kijk dan het hele debat via deze link.

Over de economische maatregelen

De financiële ondersteuning moet de goede kant op bewegen. De crisis moet gebruikt worden om de maatschappij beter te maken. Steun voor duurzame bedrijven en bedrijven met een open lerende houding. Bedrijven die geen of nauwelijks belasting betalen, moeten niet gered worden met belastinggeld. Ook geen steun voor bedrijven die er voor de crisis financieel al slecht voor stonden en waarvan duidelijk is dat ze geen toekomst hebben.

De verantwoordelijkheid om keuzes te maken of bedrijven wel of geen steun krijgen is nu bij de banken gelegd. Een brede waardendiscussie is nodig om die keuzes maatschappelijk en politiek te maken.

Cultuur

De echte energie komt uit de samenleving en vooral uit de wereld van de cultuur. In tijden van onzekerheid willen we teruggrijpen op vroeger in plaats van dat we durven dromen. Cultuur kan de droom aanblazen. Crisis verandert dan in kansen.

Psychologische  gevolgen

Het ervaren van regie over ons bestaan is bepalend voor welzijn. Geloven we niet teveel in onze autonomie en moeten we ons niet meer bewust zijn van onze kwetsbaarheid? Accepteer de sterfelijkheid. Het is belangrijk dat we leren om te gaan met tegenslag, daar ontwikkel je de kracht.

Beleid

De belangenafweging die nu politiek gemaakt wordt (economie vs. cultuur) zou transparanter moeten zijn.
Misschien kan de samenleving weer starten met mensen jonger dan 60 jaar. En net als de ouderen zou je kwetsbare groepen voorlopig ook nog in de luwte moeten houden.
De politiek is zich te weinig bewust van het belang van de cultuursector voor de economie. Welk bedrijf vestigt zich in een Amsterdam zonder cultureel aanbod?

Het debat wordt afgesloten met het gedicht ‘Als ik vrijkom’ van de Zuid-Afrikaan Hugh Lewin.

Als ik vrijkom
ga ik iemand vragen
mij aan te raken
heel voorzichtig graag
en langzaam
raak me aan
ik wil
weer leren
hoe het leven voelt

ik ben zeven jaar
door niemand aangeraakt
zeven jaar lang
zonder aanraking
en ik weet nu
wat ‘onaanraakbare’
betekent…