Mijn laatste maand bij Peer! Ik stuur mijzelf met pensioen.
Gelukkig blijft Peer! wel open om te vergaderen, trainen, werken en ontmoeten. Hans Smit en Monique van der Kamp nemen mijn plek in en zorgen voor nieuw leven in de brouwerij. Ik wens hen heel veel succes in deze tijd waarin ‘ontmoeten’ zoveel ingewikkelder is.

Ook op deze plaats wil ik graag iedereen hartelijk bedanken voor de samenwerking en inzet voor Peer! Daarbij denk ik vooral aan al die vrijwilligers die ik de afgelopen jaren heb mogen leren kennen. Zonder jullie was Peer! niet geweest wat het nu is.

Afscheid

In de zomer van 2011 startte ik als vrijwilliger op de locatie op de Maanlander. In ruil voor gratis ruimte voor mijn coachgesprekken was ik een dag in de week servicemanager. Van lieverlee kreeg ik meer een coördinerende rol. Eind 2014 namen de toenmalige eigenaren, Elise en Tianne het station over en namen Sandra en ik het stokje over op de Maanlander.
Het waren mooie jaren in deze community van flexwerkers. Hun energie werkte positief door op de verhuur van vergaderruimtes en zorgde voor een fijne sfeer. Ik koester veel mooie herinneringen aan mensen, ontmoetingen en mooie gesprekken.
Graag had ik van mijn afscheid een feestje willen maken. Helaas zit er een virus in de weg. Maar eigenlijk is dat ook wel oké: geen afscheid nemen. Je zult mij na 1 januari nog wel eens in de flexruimte tegenkomen. Ik heb mij voorgenomen om af en toe met mijn laptop naar Peer! te komen om aan een van mijn 70-plusplannen te werken.
“We’ll meet again” zong Vera Lynn. Ik sluit daar graag bij aan.

Ruimte

“Hoe als je je met zorgeloosheid kon omringen en dat dat je ruimte was”
Bert Schierbeek schreef dit gedicht en Plint maakte er een muurposter van.
Ik vind het nog steeds een prachtige regel en deze krijgt nu een nieuwe betekenis.
Steeds als ik vertel dat ik stop bij Peer!, krijg ik de vraag: wat ga je dan doen? Als ik vertel dat ik deze maand 70 wordt, krijg ik vleiende reacties dat men mij 10 jaar jonger schatte. Altijd fijn om te horen :-). Maar ik vind het wel tijd om ruimte te maken.
Ruimte voor mijn opvolgers maar ook ruimte voor mijzelf. Ik heb genoeg ideeën wat ik zou willen en kunnen doen maar ik vul het bewust nog niet in. Eerst maar eens de lege ruimte ontdekken. En als mantelzorger is dat best nog een kunst.